Diagnose

Om osteoporose op een gewone röntgenfoto te kunnen vaststellen, moet al 30% van het botmineraal verdwenen zijn. Een gering verlies van botmassa is op een gewone röntgenfoto moeilijk te onderscheiden van gezond bot.

De gevolgen van osteoporose, namelijk botbreuken en wervelinzakkingen, zijn wel zichtbaar op een gewone röntgenfoto. Maar er wordt zelden een röntgenfoto van de wervelkolom gevraagd als er alleen een lengteverlies is. Zo worden de wervelinzakkingen jammer genoeg niet opgespoord en wordt de osteoporose dus ook niet behandeld.

Botdensitometrie meet de botdensiteit. Het is vandaag de meest nauwkeurige en betrouwbare methode om de diagnose van osteoporose te stellen. Bij deze techniek wordt de hoeveelheid calcium gemeten door het bot te bestralen en de weerkaatste hoeveelheid stralen te meten. Het onderzoek is pijnloos. De stralingsdosis is zeer laag en ongevaarlijk.

Het resultaat van de botdensitometrie wordt uitgedrukt in twee scores.

• De T-score vergelijkt de botdensiteit van de proefpersoon met de botdensiteit van iemand van jeugdige leeftijd met de maximale botdensiteit (piekbotmassa).
• De Z-score vergelijkt de gemeten waarde met de gemiddelden van mensen van dezelfde leeftijd die geen osteoporose hebben.

Bij een T-score tussen +1 en –1 is er geen vuiltje aan de lucht: het bot is nog stevig. Er is sprake van verminderde botmassa of osteopenie als de T-score ligt tussen –1 en –2,5 en van osteoporose of tekort aan botmassa vanaf een T-score van –2,5. Botdensitometrie kan de diagnose van osteoporose stellen in afwezigheid van een breuk.