Tot het einde van de jaren 60 bestond er geen enkele behandeling voor de ziekte van Parkinson. Het betekende dan ook een grote ommekeer toen werd ontdekt dat de ziekte van Parkinson verband hield met een te lage dopamineproductie. Ook de daaropvolgende ontdekking van levodopa, een stof die in de hersenen op natuurlijke wijze wordt omgezet in dopamine, was een belangrijk moment.
Toen levodopa voor het eerst werd gebruikt, kregen onderzoekers met tal van problemen te maken. Zo werd het grootste deel van de levodopa dieoraal werd ingenomen, al omgezet in dopamine nog voor de stof de hersenen had bereikt. Daardoor moesten dus aanzienlijke dosissen worden toegediend en die hadden maar een kortstondig effect van enkele uren. De behandeling had daardoor zeer ernstige bijwerkingen.
Aansluitend werd er een stof ontdekt die voorkomt dat levodopa in dopamine wordt omgezet voor het in de hersenen aankomt. Daardoor kon de dosis die moet worden toegediend fors worden verlaagd. De bijwerkingen namen daardoor af en de doeltreffendheid van levodopa steeg. Tegenwoordig zijn alle voorgeschreven geneesmiddelen die levodopa bevatten eigenlijk een combinatie van levodopa en een perifere remmer van dopadecarboxylase. Dat is het enzym dat levodopa omzet in dopamine.
Sinds enkele jaren kan nog een derde geneesmiddel worden gecombineerd met die eerste twee: een COMT-remmer. Die verhoogt nogmaals de hoeveelheid levodopa die de hersenen bereikt, en zorgt voor een gestagere aanvoer van levodopa naar de hersenen. Dankzij die stof kunnen bepaalde bijwerkingen worden verminderd, zoals de verkorte werkingsduur van levodopa, die duidelijker wordt na een aantal jaar van behandeling met deze medicatie.
Evenwichtsstoornissen, stramme spieren, beven, ongecontroleerde bewegingen… Parkinsonpatiënten worden bijna continu geconfronteerd met hun haperende bewegingsmotoriek. En omdat ze...
Lees verderVaak voorkomende niet-motorische symptomen
De ziekte van Parkinson veroorzaakt motorische problemen, zoals moeizaam stappen en beven. Maar die motorische klachten zijn lang niet...
Lees verderBlokkades zijn ongetwijfeld één van de meest invaliderende symptomen van de ziekte van Parkinson. Ze ontstaan gewoonlijk pas een tiental jaar na het verschijnen van de eerste sy...
Lees verderVertraagde bewegingen, beven, loopproblemen … In België zouden ongeveer 30.000 personen de ziekte van Parkinson hebben. Daarbij zouden er meer mannen zijn dan vrouwen. Toeval? Mi...
Lees verderDe ziekte van Parkinson komt bij beide geslachten voor. Toch worden in alle epidemiologische studies meer mannen dan vrouwen gemeld, vooral boven de lee...
Lees verderEr bestaat voorlopig nog geen enkel geneesmiddel dat de evolutie van de ziekte van Parkinson tegenhoudt. Niettemin lijken sommige medicijnen, de zogenaamde MAO-B-remmers,...
Lees verderTot het einde van de jaren 60 bestond er geen enkele behandeling voor de ziekte van Parkinson. Het betekende dan ook een grote ommekeer toen werd ontdekt d...
Lees verderLevodopa is een heel doeltreffend middelom de hypokinetische symptomen te verbeteren. Toch heeft het op het beven soms weinig invloed. Van anticholinergica wete...
Lees verderDopamine-agonisten zijn geen dopamine. Toch binden ze zich aan de zenuwcellen van de hersenen alsof ze dopamine zijn. Tegelijk hebben ze langer invloed op de...
Lees verderMeer dan 8 op de 10 parkinsonpatiënten krijgen te maken met bevingen. Sommige parkinsonpatiënten beven dus nooit. In het begin van de ziekte is beven w...
Lees verderGeert Rosseel, parkinsonpatiënt en bestuurslid van de Vlaamse Parkinsonliga
Flore Bellefontaine, psychosociale begeleidster bij de Association Parkinson
Jean-Pierre Vandenberk, parkinsonpatiënt en ontwerper van een pillendoosje met timer
Angst voor het vaccin
Artrose
Chronische bronchitis
Covid-19
Hemofilie
Hoge bloeddruk
Inflammatoire darmziekten (IBD) Inleiding
Longkanker
Lymfomen
Lysosomaal zure lipase deficiëntie
Melanoom
Multipel myeloom
Multiple sclerose
Slapeloosheid
Transplantatie van organen
Wondverzorging