Diagnose

Diagnose door uitsluiting

De diagnose van PDS wordt vaak door uitsluiting gesteld, namelijk bij een patiënt die buikpijn heeft zonder dat er in onderzoeken iets abnormaals wordt gevonden. Toch vinden almaar meer artsen dat aanvullende onderzoeken, zoals een coloscopie, niet altijd nodig zijn om het PDS te diagnosticeren. Beschrijving van de symptomen en ook hun chronische aard kunnen volstaan.

De Rome III-criteria

Specialisten hebben internationale criteria - de zogenaamde Rome III-criteria - vastgelegd om artsen te begeleiden bij hun diagnose.

De buikpijn of abdominale hinder moet minstens drie dagen per maand optreden, gedurende minstens drie van de laatste zes maanden.

Die symptomen moeten gepaard gaan met minstens twee van de volgende tekens:

• verbetering na ontlasting,
• pijn die gepaard gaat met een andere frequentie van de stoelgang,
• pijn die gepaard gaat met een andere consistentie van de stoelgang.

Alarmsignalen

Bepaalde 'rode vlaggen' moeten worden geïnterpreteerd als een alarmsignaal. Dat zijn onder andere:

• bloed in de stoelgang,
• abnormaal gewichtsverlies,
• bloedarmoede,
• familiale antecedenten van colonkanker.

Als een van deze criteria aanwezig is, moet aan de hand van bijkomende onderzoeken zoals een coloscopie worden nagegaan of er misschien een ernstigere pathologie in het spel is dan het PDS.

Vergelijkbare symptomen

Coeliakie is een auto-immuunziekte: ze wordt uitgelokt door een stoornis van het immuunsysteem. De oorzaak is glutenintolerantie. Gluten is een eiwit dat in bepaalde graanproducten zit. De belangrijkste symptomen vertonen gelijkenissen met het PDS: buikpijn, verstoring van de darmtransit, opgezetheid...

PDS of coeliakie?

Een arts die vermoedt dat het om PDS gaat, moet zich dus ook afvragen of er misschien sprake is van coeliakie. Als er coeliakie in de familie voorkomt, of als de patiënt allergisch is voor een bepaalde stof, zal de specialist aanvullend onderzoek doen.