Behandeling

Venotropica verbeteren de bloedsomloop


Venotropica of venotonica worden oraal toegediend. Ze verbeteren de bloedsomloop in de aders. Ze werken in op de wanden van de aders door hun spierspanning (tonus) te verhogen en de pijn te verminderen. Zo vloeit het bloed beter terug naar het hart en verminderen de symptomen van veneuze insufficiëntie (zware benen, spataders, aambeien). Venotropica bij hemorroïdale aandoeningen zijn aangeraden in een hoge dosis en gedurende een korte periode om erg hinderlijke symptomen te bestrijden, zoals pijn, prolaps of bloeding.

Geneesmiddelen tegen pijn


Andere geneesmiddelen worden dikwijls tegelijkertijd gebruikt:

• Niet-steroïdale ontstekingsremmers (anti-inflammatoire middelen zoals ibuprofen) om pijn en ontsteking te bestrijden.
• Pijnstillers zoals paracetamol, om pijn te bestrijden.

Principe van instrumentele behandelingen

De instrumentele behandelingen hebben als doel om een fibrose (een soort litteken) te creëren bovenop het aambeienweefsel. Dat versterkt de ophanging en beperkt de doorbloeding, waardoor het gezwollen weefsel slinkt.

Ze worden tijdens de raadpleging in enkele minuten uitgevoerd door een gastro-enteroloog of een proctoloog, zonder anesthesie en via een anoscoop.

• Afbinding van aambeienaders: bij deze behandeling wordt een elastiekje aangebracht rond het problematische aambeienpakket dat de bloeddoorstroming verhindert. De ingreep met een specifiek instrument (afbinder) duurt nauwelijks enkele seconden. Voor afbinding is geen anesthesie nodig, omdat het gebied geen zenuwen heeft en dus geen pijn veroorzaakt. Er bestaan tegenwoordig toestellen waarmee dit kan gebeuren onder controle van een echografie.
   
• Sclerose van de aambeienader: de arts injecteert in het anale kanaal – in een ongevoelig gebied – een ontstekingsproduct. De injectie kan ongemak of matige, plaatselijke pijn veroorzaken.
   
• Infrarode fotocoagulatie: met de stralen van een infrarode lamp voert de arts een thermische coagulatie uit, een soort verbranding van het weefsel.

Bijwerkingen van instrumentele behandelingen

Deze behandelingen veroorzaken frequente, maar relatief lichte bijwerkingen. Voorbeelden zijn pijn, bedruktheid of licht bloedverlies. In minder dan 5% van de gevallen zijn ze ernstiger: hevige pijn, hemorroïdale trombose of urinewegstoornissen. Tot slot rechtvaardigen enkele zeldzame complicaties (minder dan 2% van de gevallen) een medische of chirurgische behandeling. De belangrijkste zijn zwaar bloedverlies, koorts en tijdelijk onvermogen om te plassen (urineretentie).

Uw arts zal u waarschijnlijk aanraden om gedurende enkele dagen na de ingreep pijnstillers te nemen. Als u toch nog veel pijn hebt of als u veel bloed verliest, aarzel dan niet om een arts te raadplegen.

Crèmes tegen aambeien zijn plaatselijke behandelingen. Die moeten worden aangebracht rond de anus: ofwel aan de buitenkant ofwel in het anale kanaal met behulp van een applicator.

De meest doeltreffende crèmes bevatten corticosteroïden (cortison) die de plaatselijke zwelling en ontsteking uitstekend bestrijden, en een lokaal anestheticum. Het effect treedt bijna onmiddellijk op. De symptomen worden dus heel snel verlicht. Veel crèmes bevatten ook een glijmiddel dat de uitdrijving van stoelgang vergemakkelijkt, en beschermen de wanden van het anale kanaal. Er bestaan ook zetpillen met dezelfde werkzame stoffen en dus met dezelfde effecten.

Maar let op: door de cortison genezen de aambeien minder snel. Die crèmes verhogen met andere woorden het risico op een anale fissuur. Het is dus belangrijk om ze slechts op heel korte termijn te gebruiken, hoogstens gedurende enkele dagen.