Diagnose

De diagnose atopische dermatitis is een klinische diagnose. Met andere woorden: de dermatoloog onderzoekt de patiënt en stelt hem of haar een aantal vragen om te bepalen of het om atopische dermatitis gaat.

De diagnose is gebaseerd op een aantal criteria, waaronder:

• de hoeveelheid jeuk,
• het uitzicht en de plaats van de huidletsels,
• de aard van de aandoening (is ze chronisch, komen de symptomen dus na een tijdje terug),
• eventuele persoonlijke en familiale antecedenten,
• de leeftijd waarop de ziekte opduikt,
• droogheid van de huid.

Huidtests (prick- en patch-tests) en bloedtests zijn meestal niet echt nuttig voor de diagnose van atopische dermatitis.
Ze worden pas overwogen in bepaalde bijzondere situaties: als de ziekte ondanks therapietrouw ernstig is, als ze samengaat met groeiproblemen of uiterlijke symptomen van andere allergieën.
De tests helpen in die gevallen om preciezer te bepalen wat de schuldige allergenen zijn. Het doel: die allergenen voor zover mogelijk uit de omgeving van de patiënt halen, waardoor de symptomen verbeteren.

Men ontwikkelde verschillende schalen om de ernst van atopische dermatitis te beoordelen. Het resultaat daarvan zijn scores die worden gebruikt in het kader van klinische onderzoeken naar de ziekte of om de doeltreffendheid van een behandeling te beoordelen.
Bepaalde scores houden alleen rekening met de uiterlijke symptomen van de ziekte. Dat is het geval voor de EASI-score (Eczema Area and Severity Index). Deze score beoordeelt de omvang en ernst van de eczeemplekken.
De POEM-score (Patient-Oriented Eczema Measures) spitst zich dan weer toe op de symptomen zoals ze subjectief door de patiënt worden ervaren. De test bestaat uit een vragenlijst over jeuk, slaapproblemen en een droog aanvoelende huid.
Er bestaan ook samengestelde scores. De SCORAD-score (Scoring of Atopic Dermatitis) is daar een voorbeeld van. Die score houdt rekening met zowel uiterlijke als subjectieve symptomen.
De meeste mensen met atopische dermatitis hebben een lichte vorm van de ziekte. Slechts 10% van de patiënten kampt met een ernstige vorm.