Diagnose

In het begin uit COPD zich met weinig specifieke symptomen. Soms is het voor de patiënt onduidelijk of hij een arts moet raadplegen. Maar als meerdere criteria samen voorkomen, moet dat een aanwijzing zijn voor het risico op COPD. In het algemeen moet een spirometrie overwogen worden als minstens drie van de volgende vijf vragen positief worden beantwoord:

• Hoest u regelmatig?
• Hebt u regelmatig fluimen?
• Ben u sneller buiten adem dan de meeste mensen van uw leeftijd?
• Bent u ouder dan 40 jaar?
• Rookt u of heeft u gerookt?

Spirometrie

Spirometrie is een onderzoek dat de longfunctie meet. Bij alle rokers ouder dan 45 jaar zou dat pijnloze onderzoek regelmatig moeten worden uitgevoerd, om te vermijden dat COPD te laat ontdekt wordt. Een spirometrie, waarbij de patiënt in een rubber mondstukje moet blazen, meet de FEV1, de VC en de Tiffeneau-index.

• De FEV1 of 'maximaal uitgeademd volume in één seconde' geeft een aanwijzing over het maximale volume lucht dat de patiënt kan uitademen tijdens de eerste seconde van zijn inspanning.
• De VC of 'vitale capaciteit' duidt op het volume lucht dat door de mond gaat tijdens een volledige cyclus van inademen-uitademen.
• De Tiffeneau-index is de verhouding FEV1/VC. In principe ademt een normaal persoon die zijn longen vooraf gevuld heeft, bij een maximale geforceerde uitademing in één seconde meer dan 70% van zijn vitale capaciteit uit. Een Tiffeneau-index lager dan 70% wijst dus op COPD.

Op basis van de meting van de FEV1 wordt COPD momenteel onderverdeeld in vier stadia: beginnend, matig, ernstig, en zeer ernstig COPD.

Radiologische onderzoeken

Bij de diagnose van COPD wordt niet systematisch een radiografie uitgevoerd. Een scan kan nochtans nuttig zijn om de ernst van het emfyseem te bepalen. Radiologische onderzoeken kunnen ook een onderliggende aandoening opsporen, zoals longkanker.