Dany, 53 jaar
De diagnose van de ziekte van Pompe betekende voor Dany de start van een lange zoektocht naar antwoorden op de vele vragen die de ziekte oproept.
Ik was 36 jaar toen ik te horen kreeg dat ik de ziekte van Pompe had. Een bevriende dokter had mij aangeraden om mij te laten onderzoeken. Mijn ongewone manier van stappen verontrustte hem. De ziekte was eigenlijk nogal verraderlijk gegroeid. Sinds mijn pubertijd was ik veel sneller buiten adem dan de anderen, ik was sneller moe, maar men had hier nooit een echte oorzaak voor kunnen geven.
Op de leeftijd van 34 jaar begon mijn gezondheidstoestand achteruit te gaan. Uiteindelijk duurde het nog twee jaar om exact te benoemen wat ik precies had.
Bij het horen van de diagnose had ik gemengde gevoelens. Enerzijds voelde ik me opgelucht: voordat ik wist dat ik de ziekte van Pompe had, nam ik het mezelf kwalijk dat ik het ritme van mijn drie jonge kinderen (twee, vijf en zeven jaar) niet kon volgen. Door die diagnose begreep ik eindelijk waarom ik steeds kortademig was wanneer ik probeerde te fietsen of te voetballen met hen.
Maar die opluchting ging gepaard met grote bezorgdheid. Er vlogen heel wat vragen door mijn hoofd en ik kon bij niemand terecht. Hoelang zou ik nog leven? Welke levenskwaliteit zou ik nog hebben? Zou ik mijn autonomie behouden? Zou ik nood hebben aan extra beademing?
Ik heb veel opgezocht op het internet. De beschikbare informatie was echter zeer gebrekkig. Dankzij het internet ben ik wel in contact gekomen met andere Pompepatiënten, en wel via een groep die enkele jaren geleden gesticht werd in België. Wij hebben elkaar al herhaaldelijk ontmoet en in die tijd zijn er ook vriendschapsbanden gegroeid.
Een Facebookgroep
Eind april 2016 richtten we een Facebookgroep op. Hierdoor kunnen we eenvoudig met elkaar praten, antwoorden geven op vragen die anderen hebben en met elkaar afspreken.
Facebook is eveneens een interessante toegangspoort voor mensen die net te horen kregen dat ze de ziekte van Pompe hebben. Deze personen staan soms wat angstig tegenover het idee om zich aan te sluiten bij een patiëntengroep, ze worden namelijk geconfronteerd met de mogelijke gevolgen die de ziekte na verloop van tijd heeft en dat maakt hen bang. Nochtans helpt het om beter met de ziekte om te gaan als je je problemen kunt bespreken met andere patiënten die dezelfde moeilijkheden hebben.
Facebook geeft je de mogelijkheid om geleidelijk opgenomen te worden binnen de groep. De deelnemers kiezen zelf hoe actief ze zijn en ze kunnen zich aansluiten bij onze bijeenkomsten op het ogenblik dat ze er klaar voor zijn.
Deel en print dit artikel
Mensen met een lysosomale ziekte, zoals mucopolysaccharidose type 1 (MPS1), de ziekte van Pompe, de ziekte van Gaucher en de ziekte van Fab...
Lees verderNaar aanleiding van de recentste bijeenkomst van de groep ‘Ziekte van Pompe’ van de ABMM (Association Belge contre les Maladies Neuro-Musculaires, de Franstalige zusterve...
Lees verderLichaamsbeweging: een bondgenoot bij lysosomale ziekten
“In de regel is elke vorm van matige en aangepaste lichaamsbeweging positief en zelfs aan te raden”, benadrukt...
Lees verderThreshold om de ademhalingsspieren te trainen
De Threshold ademtrainer is een specifiek apparaat om de kracht en het uithoudingsvermogen van de ademhalingsspieren te tr...
Lees verder"Terzake" ging op de Dag tegen Kanker een kijkje nemen in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen, waar naarstig aan een doorbraak wordt gewerkt: "Het is veelbelovend,...
Lees verderChronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen