Behandeling

Op bepaalde locaties waar chirurgie moeilijk kan zijn - bijvoorbeeld wanneer het letsel zeer dicht bij het oog ligt en de kans reëel is dat door de ingreep het oog verloren dreigt te gaan - kan bestraling als alternatieve behandeling worden overwogen. Deze vorm van bestraling is niet te vergelijken met de intensieve, diepe bestraling die men voor inwendige kankers toepast. Hier gebruikt men stralen die oppervlakkiger blijven waardoor de belasting voor het lichaam minder groot is.

De bestraling zelf duurt echter vrij lang en de patiënt zal telkens terug moeten gaan naar het ziekenhuis.

Een ander alternatief voor chirurgie bij basaalcelcarcinomen iseen fotodynamische behandeling. Hierbij wordt eerst een crème/zalf op het letsel aangebracht waardoor de kwaadaardige cellen heel gevoelig worden gemaakt voor zichtbaar licht. Wanneer men het gezwel daarna belicht (meestal met rood licht) zullen de kwaadaardige cellen bij voorkeur worden vernietigd.

Deze behandelingsmethode wordt toegepast op grote en of talrijke oppervlakkige basaalcelcarcinomen.
De procedure zelf is omslachtig en kan stekende pijn veroorzaken als geen voorzorgsmaatregelen worden genomen. Na de belichting kan het gezwel er heel rood uitzien, maar dat verdwijnt na een tweetal weken.

Een lokale behandeling zoals imiquimod stimuleert het afweersysteem in de huid en kan dus worden gebruikt bij oppervlakkige basaalcelcarcinomen. De crème moet vijf keer per week gedurende zes weken op het basaalcelcarcinoom worden aangebracht.

Ook een crème met fluorouracil - een kankerremmende stof -  kan dagelijks op het letsel worden gesmeerd, gedurende enkele weken.

Imiquimod en fluorouracil werken op verschillende manieren. Terwijl imiquimod het afweersysteem in de huid stimuleert in het opruimen van kankercellen, zal fluorouracil de vermenigvuldiging van kankercellen afremmen.

Al deze lokale behandelingen kunnen irritatie van de huid geven.

Lokale behandelingen worden aanbevolen bij het eerste optreden van grote oppervlakkige basaalcelcarcinomen en bij multipele oppervlakkige basaalcelcarcinomen op romp en ledematen.

Eenvoudige excisie

In de meeste gevallen kan een basaalcelcarcinoom chirurgisch volledig worden verwijderd onder plaatselijke verdoving. Om de kans op hergroei zo klein mogelijk te houden, neemt de chirurg een randje zichtbaar gezond weefsel mee weg. Meestal is dit slechts twee tot vier millimeter rond het letsel. Bij grotere of agressief groeiende letsels moet deze marge ruimer zijn of wordt het letsel best weggenomen met de techniek van Mohs.

Een tweede ingreep kan soms nodig zijn als uit microscopisch onderzoek blijkt dat de huidkanker niet volledig werd verwijderd.

De chirurg zal er steeds naar streven om het resultaat zo esthetisch mogelijk te maken.

Micrografische chirurgie volgens Mohs

Met deze chirurgische techniek wordt het basaalcelcarcinoom laagje per laagje verwijderd waarbij elk laagje direct, nog tijdens de operatie, onder de microscoop wordt bekeken. Zo kan tijdens de ingreep perfect worden nagegaan of al het kankerweefsel inderdaad weg is. Het nadeel is dat deze methode lang kan duren en dus veel kost. Het voordeel is dat men er zeker van is dat het letsel volledig werd weggenomen. Bovendien is het een esthetische ingreep omdat zoveel mogelijk gezond weefsel gespaard blijft.

Nieuwe behandelingsoptie

Er zijn nu systemische behandelingen - dat zijn behandelingen die het hele lichaam aanpakken - beschikbaar voor gevorderde basaalcelcarcinomen. Deze behandelingen zijn bedoeld voor basaalcelcarcinomen die zich plaatselijk hebben uitgebreid en waarvoor chirurige of radiotherapie niet zijn aangewezen, of die zich toch hebben uitgezaaid.

Deze behandeling richt zich specifiek op de signaalweg die bij huidkankers van dit type overactief is (de zogenoemde 'hedgehog signaalroute'). Vismodegib - dat is de chemische naam van het nieuwe geneesmiddel - houdt een van de eiwitten onder controle dat bij basaalcelcarcinoom door kankercellen wordt aangemaakt. De doelgerichte behandeling vertraagt of stopt de groei van deze kankercellen, of doodt ze.

Het is een orale behandeling van één capsule per dag.

Doelgerichte behandeling: voor welke patiënten?

Vismodegib werd specifiek onderzocht bij patiënten met hetzij een metastatisch, hetzij een plaatselijk gevorderd basaalcelcarcinoom. Ongeveer een derde van de patiënten met metastatische ziekte (33%) en bijna de helft van de patiënten met plaatselijk gevorderde ziekte (48%) reageerden in studieverband goed op de behandeling met een vermindering van 30% of meer van de letselgrootte.

Ondanks dit voordeel voor de meeste patiënten, worden ze echter bijna allen na verloop van tijd resistent aan de behandeling. Hoe dat komt, weten de onderzoekers nog niet. Het goede nieuws is dat bij patiënten bij wie het letsel duidelijk is verkleind met vismodegib, op dat moment chirurgie kan worden overwogen.

Bij de inname van dit geneesmiddel moeten een aantal voorzorgsmaatregelen worden genomen die uw arts met u zal bespreken.