Van leeftijdsgebonden maculopathie (LMP) tot leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)

Leeftijdsgebonden maculopathie (LMP)

In eerste instantie vormt zich vet- en eiwitneerslag, de zgn. drusen, onder een laag van het netvlies (het pigmentepitheel). Mettertijd kan die laag ook aangetast worden. Die letsels veroorzaken doorgaans geen symptomen – soms gedurende meerdere jaren. Die vroege vorm van de aandoening wordt leeftijdsgebonden maculopathie (LMP) genoemd.

Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)

In bepaalde gevallen verergert de aandoening en evolueert ze naar leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD), de geëvolueerde vorm van de aandoening. Met bepaalde in cijfers uitgedrukte en precieze criteria kan de overgang van LMP naar LMD worden aangeduid:

• aantal en diameter van de drusen,
• verschrompeling van de macula (macula-atrofie) of aanwezigheid van abnormale bloedvaten (nieuwe bloedvaten)

Symptomen verschijnen dan min of meer snel naargelang van de vorm van de aandoening (droge of natte LMD).