Een bloedonderzoek is vaak de eerste stap bij gezwollen klieren of andere onverklaarde symptomen. Een bloedonderzoek volstaat niet om de diagnose van lymfoom te stellen, maar het geeft aanwijzingen over een eventuele infectieuze oorzaak van de klierzwelling (zoals klierkoorts). Wanneer de biopsie van de klier de aanwezigheid van een lymfoom bevestigt, worden meer uitgebreide bloedtests aangevraagd.
Biopsie van de klier of van het lymfeweefselBij vermoeden van een lymfoom moet er altijd een microscopisch onderzoek van de cellen gebeuren. Een stukje van de lymfeklier of van het verdachte lymfeweefsel wordt afgenomen om te analyseren (biopsie). Antigeentests en genetische tests vervolledigen de biopsie. Zo kan bevestigd worden of de cellen kwaadaardig zijn en kan worden nagegaan welke cellen –
B- of T-lymfocyten – aan de oorsprong van de ziekte liggen.
BeenmergbiopsieNa de diagnose van lymfoom worden aanvullende onderzoeken gedaan, zoals een beenmergbiopsie, om de uitbreiding van de ziekte te bepalen (eventuele invasie van het beenmerg door de kankercellen). Onder lokale verdoving neemt de arts met een speciale uitgeholde naald een beetje beenmerg af uit het darmbeen, een van de bekkenbeenderen. Vervolgens wordt het beenmerg microscopisch onderzocht en grondiger geanalyseerd.
CT-scanMet behulp van een CT-scan (computertomografie) worden gedetailleerde beelden van de organen verkregen. In het geval van lymfoom dient de CT-scan vooral om de borstkas en het abdomen te onderzoeken. Zo kunnen de meeste diepliggende en perifere klieren onderzocht worden, maar ook de toestand van verschillende organen, zoals de lever.
PET-CTEen scan (CT) wordt vandaag vaak gecombineerd met een onderzoek dat de weefselactiviteit nagaat, de PET-scan (positron emission tomography). Met een PET-CT kunnen dus zowel morfologische als functionele beelden van weefsels verkregen worden. Het is een onmisbaar instrument geworden bij de evaluatie van de uitgebreidheid van lymfomen.
Een lymfoom tast de cellen van het immuunsysteem aan. Die bewegen zich per definitie doorheen het hele lichaam om ons te beschermen, onder meer tegen infecties. Het lymfoom kan dus...
Lees verderBij een non-hodgkinlymfoom is soms een transplantatie van stamcellen van het bloed aangewezen. Bijvoorbeeld als de patiënt onvoldoende reageert op de klas...
Lees verderDe behandeling van non-hodgkinlymfomen verschilt zeer sterk van het ene lymfoom tot het andere. Bij een oudere patiënt met een vorm die...
Lees verderChemotherapie geeft vandaag zeer goede resultaten bij hodgkinlymfoom. Haaruitval en vermoeidheid zijn altijd bijwerkingen hiervan, maar misselijkheid en braken...
Lees verderDe prognose van de ziekte van Hodgkin of het hodgkinlymfoom is vandaag goed tot zeer goed. Van de plaatselijke vormen (stadia I en II van An...
Lees verderMet de classificatie van Ann Arbor kan de omvang van hodgkin- en non-hodgkinlymfomen aangeduid worden.
Een bloedonderzoek is vaak de eerste stap bij gezwollen klieren of andere onverklaarde symptomen. Een bloedonderzoek volstaat niet om de diagnose van lymfoom te...
Lees verderProfessor Virginie De Wilde, hoofd van de dienst Hematologie in het Erasmusziekenhuis/Universitair Ziekenhuis van Brussel, heeft deelgenomen aan de oprichting van de vereniging Action Lymphome Wallonie-Bruxelles (ALWB).
Mariangela Fiorente, medeoprichtster van de vereniging Action Lymphome Wallonie-Bruxelles, verduidelijkt het concept van het partnership patiënt-verzorger.
Ontmoeting met professor Marc André, hoofd van de dienst Hematologie in het CHU-UCL in Namen, tijdens de dag van de “Action Lymphome Wallonie-Bruxelles”.
Angst voor het vaccin
Artrose
Buikgriep
Chronische bronchitis
Covid-19
Covid-19 en fake news
Diabetes
Hemofilie
Hoge bloeddruk
Lactose-intolerantie
Longkanker
Lysosomaal zure lipase deficiëntie
Melanoom
Multipel myeloom
Prostaatkanker
Transplantatie van organen