Gepubliceerd op 23/02/2011 à 23:05
Sinds de jaren 80 is het aantal niertransplantaties met levende donoren voortdurend toegenomen. Maar wie zijn die levende donoren nu eigenlijk en welke risico's lopen ze echt?Tekst en uitleg van dokter Daniel Abramowicz, hoofd van de dienst nefrologie in het Erasmusziekenhuis.
Wie een nier wil schenken aan een naaste, verkeert het best in uitstekende gezondheid. "Aangezien het om een operatie gaat waarbij de donor niets te winnen heeft, moeten we de risico's zo veel mogelijk beperken", aldus dokter Abramowicz. "De donor moet dan ook gezond zijn, niet alleen om postoperatieve complicaties te vermijden, maar ook om er zeker van te zijn dat hij perfect kan leven met één nier zonder zelf nierinsufficiëntie te krijgen. Vandaar dat we een reeks tests uitvoeren om er zeker van te zijn dat zijn nierfunctie 'normaal en symmetrisch' is, d.w.z. evenwichtig gespreid is over beide nieren."
Maar wie zijn die vrijwillige nierdonoren nu eigenlijk? "Er zijn twee types levende donoren", vervolgt dokter Abramowicz, "familiale donoren zoals broers en zussen, ouders en kinderen, maar ook neven, ooms of tantes, en 'emotioneel betrokken' donoren, meestal de partner."
Alleen broers en zussen kunnen volledig compatibel zijn voor alle transplantatieantigenen∗ (HLA). "Dat is meteen ook de ideale situatie, want afstoting is zeldzamer, er zijn minder antiafstotingsgeneesmiddelen nodig en de getransplanteerde nier overleeft langer." Buiten dit geval van weefselcompatibiliteit is er tussen de andere transplantaten geen verschil inzake afstotingsrisico's en levensvatbaarheid, of het nu gaat om familieleden of niet. "Eigenlijk zijn er voor donoren geen beperkingen wat afstotingsproblemen betreft. Alleen is het ene geval al gunstiger dan het andere", aldus nog Daniel Abramowicz.
Niertransplantaties met een levende donor hebben hoe dan ook een lager mislukkingspercentage tijdens het eerste jaar (5 %, tegen 10 % bij overleden donoren). De patiënt komt niet op een wachtlijst terecht om een nier te krijgen van een overleden donor, en de getransplanteerde nier werkt gemiddels iets beter en iets langer. De donor van zijn kant is twee dagen na de ingreep meestal alweer te been en mag ten vroegste vier of vijf dagen nadien het ziekenhuis verlaten.
"Een nier afstaan, is vooral een kwestie van altruïsme", besluit Daniel Abramowicz. "De meeste levende donoren zijn dan ook familieleden of de partner van de patiënt. De levensverwachting van de donor blijft dezelfde, want je kunt perfect leven met één nier. Wel kan de ingreep ernstige complicaties veroorzaken (in 10 % van de gevallen) die zelfs dodelijk kunnen zijn (in 3 gevallen op 10.000). Toch haakt geen enkele toekomstige donor daardoor af. Integendeel, achteraf verklaart 90 tot 95 % zelfs dat ze het opnieuw zouden doen!"
Wellicht geeft het enorm veel voldoening om op die manier een dierbare te hebben geholpen .
Deel en print dit artikel
Volgens Sciensano-viroloog en gastprofessor aan de Universiteit Gent Steven Van Gucht is er te weinig alertheid rond tekenencefalitis als reisziekte.
"De wereldwijde publieke noodsituatie veroorzaakt door covid-19 mag dan officieel voorbij zijn, de pandemie zal nog vele jaren aanhouden. Het is ook niet duidelijk dat de...
Lees verderKeelpijn kan verschillende oorzaken hebben, maar meestal is het een virale infectie die de ontsteking en de bijbehorende pijn veroorzaakt (70-95% van de gevallen). Rhinov...
Lees verderZo viert Manneken-Pis de Wereld IBD-dag (Inflammatory Bowel Disease, chronische inflammatoire darmziekte). In de familie van de chronische inflammatoire darmziekten of IB...
Lees verderDr. Françoise Guiot, dermatoloog en oprichter van het Centre médical Saint-Georges in Grez-Doiceau, geeft tekst en uitleg over wat te doen in geval van een acute wonde.
Voor baby's is de keuze van het juiste water delicater dan voor volwassenen. Dr. Émilie Poitoux, kinderarts, geeft tekst en uitleg.
In februari drinken bijna 1,5 miljoen Belgen geen alcohol. Verantwoordelijken van de zevende editie van Tournée Minérale geven tekst en uitleg.
Covid-19
Het kortedarmsyndroom (SBS)
Inflammatoire darmziekten (IBD) Inleiding
Lymfomen
Multiple sclerose
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Slapeloosheid
Wondverzorging