Bloedonderzoek om een hartaanval te bevestigen

Laboratoriumonderzoek van het bloed kan zogenaamde hartmerkers blootleggen. Dat zijn eiwitten en enzymen die door beschadigde hartcellen worden vrijgelaten in het bloed. Deze ‘merkers’, zoals bijvoorbeeld troponine T of I (zeer gevoelig en specifiek voor myocardiale necrose, laten de arts toe om vast te stellen of de patiënt een hartaanval heeft gehad. In normale omstandigheden zijn ze niet in het bloed aanwezig. Het enzymgehalte stijgt evenmin bij een instabiele angor. Als er geen typische afwijkingen op het elektrocardiogram zijn en geen verhogingen bij de merkers in het bloed zijn, kan men besluiten dat het niet om een hartaanval gaat maar wel om instabiele angor.

Uiteraard kan niet op deze uitslagen worden gewacht om een behandeling te starten. Onder artsen is er consensus dat reperfusie gestart moet worden als er klinisch bewijs is van acuut coronair syndroom en/of als het elektrocardiogram ischemie aantoont. Hoe eerder de behandeling wordt opgestart, hoe kleiner de kans op blijvende schade aan het hart.