Is een ontsteking altijd nuttig: wat als de reactie uit de hand loopt of chronisch wordt?

De ontsteking kan nuttig zijn, want daardoor krijgt het lichaam de kans om zijn verdedigingsmechanismen tegen een dreigend gevaar te activeren. Toch hebben sommige personen last van een afwijking waarbij hun immuunafweer op een chronische manier wordt geactiveerd. Dat gebeurt meer bepaald bij de zogenaamde auto-immuunziekten en auto-inflammatoire syndromen.

Dat zijn twee verschillende benamingen die verwijzen naar het type onderdeel van de cellulaire afweer. Zo zijn auto-inflammatoire aandoeningen meer te wijten aan een disregulatie van de aangeboren immuniteit – wat ook de dreiging is, de aard van het eerstelijnsverdedigingsmechanisme is gelijkaardig. Bij auto-immuunziekten is er dan weer een defect in de verworven immuniteit. Dit systeem reageert op een specifieke aanvaller en is normaal gezien zelfregulerend: het zorgt ervoor dat het lichaam zichzelf niet aanvalt. Maar bij auto-immuunziekten, met als bekendste voorbeelden reumatoïde artritis, diabetes type 1 en psoriasis, gebeurt dat wel. Chronische inflammatoire aandoeningen omvatten astma, colitis ulcerosa, de ziekte van Crohn, bepaalde vormen van artritis, vasculitis en nefritis.