Evolutie

Er zijn drie ontwikkelingsfasen bij myeloïde leukemie. De eerste is de ‘chronische’ fase, die zo wordt genoemd omdat ze zich traag ontwikkelt, met weinig symptomen. Vandaag de dag blijven de meeste patiënten met een geschikte behandeling in deze fase.

Chronische myeloïde leukemie: de allereerste fase

De chronische fase wordt gekenmerkt door een proliferatie van specifieke witte bloedcellen, de granulocyten, die in ‘rijpe’ vorm in het bloed worden aangetroffen. Dit betekent dat ze, hoewel er te veel van zijn, hun immuunfunctie blijven vervullen. Daarnaast kunnen ook onrijpe witte bloedcellen in het bloed worden gevonden (terwijl ze zich alleen in het beenmerg zouden moeten bevinden om te rijpen), maar in mindere mate. De diagnose wordt meestal gesteld tijdens de chronische fase.

Versnellingsfase van chronische myeloïde leukemie (CML)

De versnellingsfase is een overgangsfase waarin de ziekte onstabiel wordt en moeilijker onder controle te houden is. Ze wordt gekenmerkt door een toename van onrijpe cellen, die nu de plaats innemen van andere gezonde cellen, waaronder rode bloedcellen en bloedplaatjes, wat de symptomen versterkt. Deze fase duurt een paar maanden als de ziekte niet behandeld wordt.

Acute transformatiefase van chronische myeloïde leukemie

De acute transformatiefase markeert de overgang naar een agressievere vorm van de ziekte. Ze wordt gekenmerkt door een duidelijke toename van de proliferatie van onrijpe cellen in het bloed, vooral myeloblasten, die nu meer dan 30% van de witte bloedcellen uitmaken. Het beenmerg wordt niet gespaard. De kankercellen hebben het nu letterlijk veroverd en 'verstikken' de structuren die de andere bloedlijnen moeten produceren. Er verschijnen dan nieuwe symptomen:

• bloedarmoede, veroorzaakt door een daling van het aantal rode bloedcellen
• bloedingen door een tekort aan bloedplaatjes
• pijn in de botten...