Psychisch ziek zijn en werken: incompatibel?

Alle thema's

Alle Nieuws

Alle getuigenissen

Alle tests

Alle video's

Preventie, Welzijn & Gezondheid

Home Depressie Getuigenissen Psychisch ziek zijn en werken: incompatibel?

Depressie

GETUIGENISSEN

Psychisch ziek zijn en werken: incompatibel?

Nathalie, 41 jaar

Toen Nathalie 15 jaar geleden op de afdeling psychiatrie wakker werd na een zelfmoordpoging, was dat een hele schok. Eenmaal ze was hersteld van haar depressie wou ze terug aan het werk gaan …

Wie heeft uw werkgever verteld dat u een zware depressie had?

De vrouw met wie ik samen een huis huurde, is na mijn ziekenhuisopname op mijn werk gaan vertellen wat er precies gebeurd was. Zij heeft dat met de beste bedoelingen gedaan. In de verzorgingssector waar ze als verpleegster werkte, stelt dat geen probleem en staan mensen daar meer voor open. Maar in het grootwarenhuis waar ik toen toch al twee jaar aan de slag was, was dat niet zo. Daar kwam het erop neer dat men in orde moet zijn en moet kunnen functioneren. Niet lang nadat ik na het herstel van mijn eerste zware depressie terug aan het werk was, werd ik ontslagen. Op papier wegens reorganisatie, maar het werd mij toch wel duidelijk gemaakt dat zij geen mensen met psychische problemen te werk konden stellen.

Heeft u daarna nog werk gevonden?

Ja, maar ik heb een werkgever nooit meer verteld dat ik psychische problemen had. Afgeschrikt door de vorige ervaring dacht ik anders nooit meer aan de slag te geraken. Ze beschouwen mensen met psychische problemen duidelijk als onbetrouwbaar. Vanuit financieel oogpunt echter had ik werk nodig en bovendien, ik wou ook niet sociaal volledig geïsoleerd geraken. Dus heb ik steeds opnieuw getracht om aan het werk te blijven, al ben ik daardoor vaak van werk veranderd. Momenteel werk ik niet omdat het mij niet meer lukt. Maar in de jobs die ik daarna had, hebben zelfs de collega’s nooit geweten dat ik manisch-depressief was.

Wat was uw reactie toen u hoorde dat werken niet meer kon?

Een aantal jaar later, toen expliciet gezegd werd dat het beter was dat ik niet ging werken, vond ik dat heel erg. Ik moest dat bij de medische adviseur horen. Die haalde het uit het verslag van mijn psychiater, terwijl ik daar net zat om te vragen of ik niet halftijds kon beginnen werken. Hij zei zelfs dat werken er voor de eerstkomende jaren niet meer in zat, en misschien wel nooit meer. Dat was toch wel echt een koude douche.

Waarom wilt u over psychisch ziek zijn getuigen?

Ik denk dat rond depressie, bipolaire stoornissen en psychisch ziek zijn in het algemeen nog altijd een groot taboe hangt. Bewijs: de discriminatie op de werkvloer die ik ervoer. Ik geef nu ook getuigenissen in scholen, richting humane wetenschappen of in de sociale sector, over hoe het is psychisch ziek te zijn. Het is een druppel op een hete plaat. Maar we kunnen de jongeren toch meegeven dat wij ook gewone mensen zijn. Ik ben ook een cursus aan het volgen om ervaringsdeskundige in de geestelijke gezondheidszorg te worden. De overheid is bezig om die job invulling te geven, aangepast aan de noden van de psychiatrische patiënt: geen fulltime werk, behoud van de uitkering als het niet meer gaat … en het heeft mij deugd gedaan dat dit initiatief er zit aan te komen. Vrijwilligerswerk geeft ook wel voldoening, alleen is het jammer dat men er totaal geen vergoeding voor krijgt.

Dit artikel werd gerealiseerd met de medewerking van de vereniging Ups&Downs

Deel en print dit artikel