Een MRI van de hersenen (of MR-scan) levert opeenvolgende doorsneden van de hersenen op (vergelijkbaar met sneden ham). Dit onderzoek verschilt van een CT-scan doordat het gebaseerd is op de analyse van het magnetische veld en niet van de röntgenstralen. Het levert nauwkeurigere beelden op dan een CT-scan. Zo kan het kleine hersenletsels aan het licht brengen die de epilepsie veroorzaken en vaak niet opgespoord kunnen worden met een CT-scan.
Een MRI van de hersenen is noodzakelijk bij het onderzoek van focale epilepsie.
De nauwkeurige beschrijving van de epilepsieaanvallen is essentieel om een diagnose te kunnen stellen. Een aanval gebeurt echter meestal niet bij de arts, maar thuis, op het werk of op straat. Bovendien kunnen de patiënten zich hun aanvallen meestal niet meer herinneren, behalve bij sommige focale aanvallen. Vandaar dat het belangrijk is dat de patiënt zich laat begeleiden door iemand die getuige is geweest van de aanvallen, om er een zo precies mogelijke beschrijving van te kunnen geven.
Aan de hand van de beschrijving van de patiënt en zijn omgeving kan vaak het soort epilepsieaanvallen worden bepaald.
Een EEG registreert de elektrische activiteit van de hersenschors. Dat gebeurt via elektroden die op de hoofdhuid worden geplaatst. Het is een pijnloos en veilig onderzoek, want de patiënt krijgt geen elektrische stroom te verwerken. Het is ook belangrijk voor het epilepsie onderzoek, want de ziekte wordt veroorzaakt doordat de hersenschors een zeer typische, abnormale elektrische activiteit ontwikkelt.
Door die elektrische activiteit te registreren en te analyseren, kan de arts de juiste diagnose stellen. De registratie gebeurt uiteraard altijd tussen twee aanvallen in. De kans dat een patiënt net een aanval krijgt tijdens een EEG (dat gemiddeld 20 minuten duurt), is immers heel klein.
Een elektro-encefalogram (EEG) is van cruciaal belang voor de diagnose. Het kan het klinisch vermoeden van epilepsie in zekere mate bevestigen of ontkrachten. Tegelijk kan het vaak uitmaken om welk soort epilepsie het gaat, wat dan weer gevolgen heeft voor de behandeling. Toch heeft het beperkingen, waardoor de voorgeschiedenis van de patiënt en de ervaring van de arts belangrijk blijven.
Bij een moeilijke diagnose wordt soms gedurende enkele dagen een permanente videomonitoring uitgevoerd in combinatie met een EEG. Dit onderzoek heeft het voordeel dat de aanvallen geregistreerd kunnen worden.
De geneesmiddelenbehandeling heeft als doel de aanvallen volledig te onderdrukken met zo weinig mogelijk of zelfs geen bijwerk...
Lees verderAl zijn anti-epileptica in de meeste gevallen doeltreffend, sommige factoren bevorderen een aanval en moeten dan ook in de mate van het mogelijke vermeden worden.
Status epilepticus is een medisch spoedgeval. Daarbij krijgt de patiënt verschillende opeenvolgende aanvallen, zonder tussendoor weer bij bewustzijn te komen, of een ononderbr...
Lees verderNaar schatting 50-60% van de patiënten kan gestabiliseerd worden met één enkele molecule (monotherapie). Minstens 40% blijft niet aanvalsvrij met monotherapie en moet twee (bithera...
Lees verderDeze alternatieve techniek is interessant wanneer een epilepsieoperatie mislukt is of niet mogelijk is. Dat laatste kan doordat de epilepsiehaard n...
Lees verderHoe vaak de patiënt op consult moet bij zijn neuroloog, hangt af van de ernst van de epilepsie. Bij recidieven is dat meer dan wanneer de epilepsie g...
Lees verderAngst voor het vaccin
Artrose
Buikgriep
Chronische bronchitis
Covid-19
Covid-19 en fake news
Diabetes
Hemofilie
Hoge bloeddruk
Lactose-intolerantie
Longkanker
Lysosomaal zure lipase deficiëntie
Melanoom
Multipel myeloom
Prostaatkanker
Transplantatie van organen