“Over het algemeen heb ik niet veel last gehad van zwangerschapskwaaltjes. Ik werd in het eerste trimester niet misselijk en moest niet braken. Ik had alleen enorm veel zin in aardbeien. Maar na de zevende maand werd het lastiger. Ik kreeg dan te maken met gastro-oesofagale reflux.
Zowel ’s ochtends, ’s middags als ’s avonds kreeg ik een brandend gevoel achter het borstbeen. Ik had ook vaak braakneigingen. Dat was absoluut niet sexy, zelfs niet voor een zwangere vrouw. Soms kwam er wat bitter vocht in mijn mond en irriteerde het mijn keel. Ik kreeg dan een slechte adem en had niet altijd een tandenborstel bij me. Kortom, ik veranderde geleidelijk aan in een echte afknapper, en niet alleen door mijn bolle buik. ’s Nachts werd ik verplicht met kussens onder de rug te slapen om die zure oprispingen te voorkomen. Gevolg: ik kon pas rond twee uur ’s nachts in slaap vallen. Uiteindelijk durfde ik bijna niet te eten uit vrees voor een zure oprisping.
Tijdens een bezoek bij mijn arts heb ik het onderwerp naar voren gebracht. Hij legde me uit dat de zure oprispingen te maken hadden met mijn zwangerschap. Enerzijds voerde de baby druk uit op mijn maag, waardoor er voedsel in combinatie met maagzuur opkwam in de slokdarm. Anderzijds veroorzaakt progesteron een ontspanning van de slokdarmsfincter. De maaginhoud kwam dus gemakkelijker terug in de slokdarm. Mijn arts raadde me antacida aan. Dat veranderde mijn leven radicaal: ik kon weer eten zonder zure oprispingen. Dankzij mijn behandeling kon ik de rest van de zwangerschap rustig afwachten. En kon ik de kleine Adriaan verwachten, zonder zure nasmaak in de mond.”
Vroeger was ik bijna altijd bang om te gaan eten. Ik wist heel goed: zodra ik gedaan heb met eten, zal ik weer iets voelen branden achter mijn borstbeen. En dat terwijl ik een echte bourgondiër ben. Dat kan mijn vrouw Brigitta bevestigen. Ik werd dan ook wanhopig in het vooruitzicht van wat er na de maaltijd zou komen. En ’s nachts was het nog erger. Door die zure oprispingen kon ik maar moeilijk in slaap vallen. Daarom besloot ik er mijn arts over te spreken.
Samen hebben we mijn levensstijl overlopen. Het viel mij op dat ik zowat alles deed om zure oprispingen te krijgen. Zo nam ik elke avond een aperitief. Ik stak dan een sigaret op en op mijn salontafel stonden er altijd een glas bier en wat gekruide nootjes. Een uurtje later ging ik aan tafel. Brigitta is een echte keukenprinses. Dus genoot ik met volle teugen van mijn maaltijd. Frietjes met een goedgepeperde saus was mijn lievelingskost. Vaak had ik alles in een mum van tijd opgegeten. Daarna volgde uiteraard het dessert: gebakjes gevuld met crème en een kop koffie. Uiteindelijk ging ik languit in de sofa liggen en keek ik tv. Daar voelde ik dan het zuur oprispen.
“Alcohol, koffie, vetrijke en gekruide maaltijden … en u vraagt zich af waarom u last heeft van zure oprispingen?”, merkte mijn dokter ietwat plagerig op. Dankzij zijn goede raad heb ik mijn hele avondprogramma moeten herzien. Nu eten we veel vroeger, waardoor het aperitief verdwijnt. De maaltijden bestaan uit gekookte aardappelen, gegrild vlees en uiteraard een grote kom sla. Het dessert is plots niet meer nodig. Soms heb ik nog wat oprispingen en dan neem ik een middel tegen maagzuur. Dat verlicht onmiddellijk de klachten. Binnenkort zal ik wellicht geen oprispingen meer krijgen, want ik wil ook stoppen met roken.
“Het is een eenvoudige en doeltreffende manier om brandend maagzuur tegen te gaan”, aldus arts-onderzoeker Jeroen Schuitenmaker van Amsterdam UMC. Hij deed onderzoek naar...
Lees verderNet als bij alle andere geneesmiddelen treden er bijwerkingen op bij medicatie voor brandend maagzuur en reflux. Wees dus voorzichtig als je dergelijke medicatie inneemt....
Lees verderNina, 30 jaar oud
Steven, 47 jaar oud
Chronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen