Medicamenteuze behandelingen van hyperthyreoïdie

De behandeling van auto-immuunhyperthyreoïdie – de ziekte van Graves-Basedow – berust op de combinatie van kunstmatige schildklierhormonen met geneesmiddelen die de productie van schildklierhormonen remmen. Die behandeling beoogt om de schildklier minstens een jaar ‘buiten werking’ te stellen, terwijl kunstmatige schildklierhormonen worden toegediend aan het lichaam, dat er zelf geen meer produceert. Die combinatie geeft gewoonlijk heel goede resultaten. Als de schildklier goed uitgerust is, begint ze gewoonlijk opnieuw normaal te functioneren na stopzetting van de behandeling.

Sommige schildklierremmers hebben schadelijke effecten op het beenmerg, een orgaan dat witte en rode bloedcellen aanmaakt. Tijdens de behandeling worden die bloedfactoren gecontroleerd met bloedafnames om elk risico op beenmergaplasie (stopzetting van de productie van bloedcellen door het beenmerg) te voorkomen.

De ziekte van Graves-Basedow heeft de neiging om terug te keren (in ongeveer een op de vier gevallen binnen twee jaar na stopzetting van de behandeling). Het is dus belangrijk aandachtig te blijven voor nieuwe symptomen. In geval van een terugval wordt een nieuwe behandeling met geneesmiddelen aanbevolen.

Bepaalde symptomen van hyperthyreoïdie kunnen met andere geneesmiddelen worden bestreden. Bètablokkers worden soms toegediend om het hart te vertragen. Bij een te uitgesproken zenuwachtigheid of prikkelbaarheid kan ook een angstremmer of een kalmeermiddel worden toegediend.