Symptomen

Hartritmestoornissen

Hartsymptomen komen heel vaak voor bij hyperthyreoïdie: we stellen dikwijls een sneller hartritme vast. Dat noemen we ook tachycardie, of hartritmestoornis. Soms gaat die gepaard met hartkloppingen. Mensen worden vaak ook intolerant voor inspanningen. Ze zijn snel uitgeput, hun hart slaat op hol bij de minste beweging.

Opwinding en prikkelbaarheid

Hyperthyreoïdie veroorzaakt dikwijls stemmingsveranderingen, opwinding of prikkelbaarheid. Inslaapstoornissen en andere slaapstoornissen worden ook vaak vastgesteld. Sporadisch kunnen de handen ook beven.

Warmte-intolerantie

Patiënten met hyperthyreoïdie hebben het dikwijls te warm. Bij dat gevoel van drukkende hitte zweten ze soms, een beetje zoals de ‘opvliegers’ die veel voorkomen in de menopauze. Indirect kan hyperthyreoïdie ook tot uiting komen door grote dorst, des te meer omdat we soms frequente diarree vaststellen, met het risico op uitdroging.

Vermoeidheid

Na een periode met veel beweging, voelen patiënten zich plots moe. Vermoeidheid heeft dus niet noodzakelijk te maken met een lagere schildklieractiviteit (hypothyreoïdie), zoals dikwijls wordt gedacht. Maar met een gevorderde hyperthyreoïdie die het lichaam uitgeput heeft. Dat energieverlies kan ook tot uiting komen door spierzwakte.

Gewichtsverlies

Hyperthyreoïdie veroorzaakt dikwijls snel en tamelijk uitgesproken gewichtsverlies, ondanks een identieke, zelfs verhoogde eetlust. Reden voor dat fenomeen is dat het lichaam overactief is en het meer energie verbruikt dan normaal om zijn basismetabolisme te behouden. Daarom kan de behandeling van hyperthyreoïdie omgekeerd een gewichtstoename veroorzaken, des te meer als patiënten gewend zijn om grotere hoeveelheden te eten onder invloed van de verspilzuchtige schildklier.

Bij schildklieroftalmopathie puilen de oogbollen uit de oogkassen. Dat wordt ook exoftalmie genoemd. Patiënten hebben dus wijdopen, ‘uitpuilende’, soms een beetje rode ogen. Die oogkasaandoening wordt doorgaans in verband gebracht met antistoffen tegen de TSH-receptoren (Thyroïd Stimulating Hormone), en wijst dus dikwijls op de ziekte van Graves, ook wel de ziekte van Basedow genoemd. Die antistoffen zouden namelijk de vetcellen (adipocyten) en andere cellen, de zogenaamde fibroblasten, in de oogkassen doen groeien.

Meestal verdwijnt het fenomeen met de medicamenteuze behandeling van hyperthyreoïdie. In veel zeldzamere gevallen, als de oogkasaandoening gezichtssymptomen veroorzaakt zoals dubbel zicht (diplopie), kunnen corticosteroïden, gerichte radiotherapie of zelfs chirurgie worden gebruikt. Het opgestapelde weefsel achter de ogen wordt dan verwijderd.