Evolutie

Tussen de eerste tekenen van prostaatkanker (voorlopercellen) en eventuele botmetastasen kan een periode van twintig tot dertig jaar liggen. Hoe snel de stadia elkaar opvolgen, hangt af van patiënt tot patiënt. Het stadium en de verwachte voortgang van de prostaatkanker bepalen de behandelingsopties:

• Voorlopercellen. De voorlopers van de kankercellen kunnen zich rond de leeftijd van 30 tot 40 jaar ontwikkelen. Prostaatkanker is nog niet opspoorbaar.
• Lokale prostaatkanker. De tumor beperkt zich tot de prostaat. De therapeutische aanpak bestaat uit actieve opvolging of actieve behandeling (chirurgie of radiotherapie).
• Lokaal gevorderde prostaatkanker. De tumor is tot buiten het kapsel van de prostaat gegroeid, maar er zijn geen uitzaaiingen. De therapeutische aanpak bestaat dikwijls uit een gecombineerde behandeling (chirurgie met nadien eventueel radiotherapie, of radiotherapie gecombineerd met hormonale therapie).
• Prostaatkanker met uitzaaiingen. De kanker heeft zich uitgebreid naar andere organen, vaak naar de botten. De behandeling bestaat uit een langdurige, hormonale behandeling.
• Hormoonongevoelige prostaatkanker. Als de kanker niet meer op de hormoonbehandeling reageert, kan chemotherapie gebruikt worden om de groei van de tumor te vertragen en de pijn te verlichten.

Net zoals andere kankers kan prostaatkanker soms een zeer agressief verloop kennen. Maar in de meeste gevallen evolueert prostaatkanker traag. Tussen een eerste indicatie op basis van de PSA-waarden in het bloed, en de effectieve eerste symptomen, kan een periode van tien jaar verschil liggen.

Er overlijden meer mannen mét prostaatkanker dan ván prostaatkanker. Uit een Amerikaans onderzoek* bleek bijvoorbeeld dat mannen met een Gleasonscore van 6, na 15 jaar een kans hadden van 18 tot 30% om aan prostaatkanker te sterven, terwijl hun kans om na 15 jaar aan een andere oorzaak te sterven, op 25 tot 59% lag.