Hoe wordt psoriasis gediagnosticeerd?

In de overgrote meerderheid van de gevallen stelt de arts de diagnose gewoon op basis van het uitzicht van de letsels (visueel huidonderzoek). In moeilijke gevallen met atypische letsels kan hij een biopsie uitvoeren. Dan wordt er een klein stukje huid voor onderzoek in het laboratorium weggenomen. De analyse zal dan een verdikking van de opperhuid aantonen met afwijkingen van de opperhuidcellen (keratinocyten) én de aanwezigheid van ontstekingscellen (lymfocyten) in de opper- en lederhuid.

Artsen kunnen verschillende scores hanteren om de ernst van psoriasis in kaart te brengen. Dankzij die hulpmiddelen kunnen ze de doeltreffendheid van de behandelingen bij de klinische protocollen beoordelen.

• Psoriasis Area and Severity Index (PASI): de PASI-score (Psoriasis Area and Severity Index) is gebaseerd op vier criteria: het getroffen huidoppervlak, de mate van roodheid, de verdikking van de huid en de afschilfering.
• Aangetaste huidoppervlakte: het percentage getroffen huidoppervlak is gemakkelijk te meten. Een veel gebruikte methode is de handpalmmethode, waarbij uitgegaan wordt van het getroffen oppervlak van de handpalm en de vingers. De hand van de patiënt wordt hiervoor gelijkgesteld aan 1% van de totale lichaamsoppervlakte. Als meer dan 10% van het lichaamsoppervlak is aangedaan, spreken we van matige tot ernstige psoriasis.
• Impact op de levenskwaliteit: de impact van psoriasis op de levenskwaliteit varieert sterk en hangt vooral af van de plaats van de letsels. De meest gebruikte score om de impact te meten, is de Dermatology Life Quality Index (DLQI). De score wordt bepaald aan de hand van een lijst van tien vragen over de impact van psoriasis in de afgelopen week en dat zowel voor het professionele leven en de vrijetijdsbesteding, als de relatie met de partner, het dragen van kleren, enz.