Spiercontracties en dystonie

Hoe kunnen we de hele dag door onze spieren bewegen zonder dat we het zelf beseffen?

Aan de hand van die vraag kunt u spieraandoeningen beter begrijpen.

Om onze spieren te bewegen, sturen onze neuronen – meer bepaald die in het motorische deel van de hersenen – een zenuwimpuls naar onze spiercellen. Deze impuls wordt gegenereerd door de hersenschors (de cortex). Vervolgens gaat hij door de diepste delen van de hersenen en doorkruist hij het ruggenmerg van boven naar beneden. De synaps, het uiteinde van een zenuwcel, verandert het elektrische signaal in een chemisch bericht. Dat gebeurt ter hoogte van de spieren. Deze chemische substanties, de zogenaamde neurotransmitters, zetten de spiercontractie in beweging. Maar dit proces kan om verschillende redenen verstoord worden. In dat geval spreken we van dystonie.

Dystonie is een complex, maar betrekkelijk gemakkelijk te begrijpen syndroom. Iedereen heeft wel eens te maken gehad met een kramp in de voet: de teen komt in een vreemde, aanhoudende en pijnlijke houding te staan. Een dystonische beweging is hiermee vergelijkbaar.

Het kenmerk van dystonie is aanhoudende, herhaalde en onwillekeurige spiercontracties. Deze kunnen ter hoogte van het gezicht, de hals, de romp of de ledematen verschijnen. Vaak veroorzaken de contracties trage en herhaalde draaibewegingen, of leiden ze tot abnormale lichaamshoudingen. Deze dystonische bewegingen komen over het algemeen vaak voor, maar met een verschillende hevigheid, afhankelijk van het moment, het stressgehalte enz. Ze kunnen de meest simpele, dagelijkse handelingen, zoals stappen, schrijven of zich aankleden danig belemmeren. Vaak trekken de abnormale houdingen en bewegingen ook de aandacht van anderen, wat leidt tot een groot schaamtegevoel.