Gepubliceerd op 19/09/2012 à 10:19
Een recente enquête peilde naar de concrete beleving en de steunbehoeften van een kleine groep patiënten met de ziekte van Fabry.
De meeste patiënten die meewerkten aan een enquête van het IPG*, voelden zich bevrijd toen ze de diagnose te horen kregen. “Een naam kunnen plakken op de ziekte en uitleg krijgen over de symptomen ervan, is voor hen een vorm van erkenning. Het is in die zin een opluchting dat ze na maanden of zelfs jaren onzekerheid hun lijden eindelijk medisch kunnen plaatsen”, aldus Dominique Van Paemel, psychologe bij het IPG en enquêteverantwoordelijke.
De ziekte van Fabry tast heel vaak de sociale verhoudingen aan. Zo kampen veel respondenten met een negatief zelfbeeld en hebben ze moeite met de blik van de ander. “Het is niet makkelijk om je anders te voelen, zeker niet als je een ziekte hebt die niet goed bekend is bij het grote publiek”, benadrukt Dominique Van Paemel. “De problemen met de terugbetaling van de behandeling versterken dat gevoel van afwijzing. Het is een beetje alsof hun ziekte in twijfel getrokken wordt.”
Ondanks die beproevingen vinden maar weinig respondenten dat ze nood hebben aan regelmatige psychologische begeleiding. “Patiënten gaan liever uit van hun eigen kracht, een vaststelling die voor de meeste ziekten geldt”, vervolgt Dominique Van Paemel. “Af en toe doen ze wel eens een beroep op een psycholoog, maar dan bij heel specifieke gebeurtenissen in hun leven.”
Als het gaat om contact met lotgenoten, zijn de reacties verdeeld. “Voor sommigen doet het deugd om medepatiënten te ontmoeten, anderen beperken dat liever tot infovergaderingen over een bepaald aspect van de ziekte. De verwachtingen verschillen sterk per individu. Bovendien is de groep respondenten zo klein dat we er geen algemene conclusies uit kunnen trekken.”
Met slechts elf bevraagde personen is de IPG-enquête niet representatief voor alle patiënten met fabry. “In de toekomst willen we een gelijkaardige, maar grootschaliger enquête uitvoeren”, benadrukt de psychologe. Goed nieuws, want naast het louter statistische aspect liet het initiatief ook patiënten aan het woord. En aan dat laatste blijken patiënten een reële behoefte te hebben, zo blijkt uit de enquête. “Geen enkele patiënt weigerde om eraan mee te werken.”
Deel en print dit artikel
Mensen met een lysosomale ziekte, zoals mucopolysaccharidose type 1 (MPS1), de ziekte van Pompe, de ziekte van Gaucher en de ziekte van Fab...
Lees verderNaar aanleiding van de recentste bijeenkomst van de groep ‘Ziekte van Pompe’ van de ABMM (Association Belge contre les Maladies Neuro-Musculaires, de Franstalige zusterve...
Lees verderLichaamsbeweging: een bondgenoot bij lysosomale ziekten
“In de regel is elke vorm van matige en aangepaste lichaamsbeweging positief en zelfs aan te raden”, benadrukt...
Lees verderThreshold om de ademhalingsspieren te trainen
De Threshold ademtrainer is een specifiek apparaat om de kracht en het uithoudingsvermogen van de ademhalingsspieren te tr...
Lees verder"Terzake" ging op de Dag tegen Kanker een kijkje nemen in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen, waar naarstig aan een doorbraak wordt gewerkt: "Het is veelbelovend,...
Lees verderDe 25-jarige Tiffany Rooze maakte van haar zeldzame ziekte een troef en brengt haar eerste kortfilm uit.
Amandine nam loopbaanonderbreking om te zorgen voor haar zoon Maxim (7 jaar), die het syndroom van Hunter (MPS II) heeft
Dany, 53 jaar
Chronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen