De voortplanting: ontmoeting tussen eicel en zaadcel

Tijdens het vrijen ejaculeert de man sperma, dat de spermatozoïden bevat, in de vagina. De spermatozoïden blijven gemiddeld drie dagen in leven. Ze bewegen zich voort door golfbewegingen te maken met hun zweepdraad (een soort staart). Enkele honderden zullen erin slagen om in de baarmoeder te geraken.

Het eerste obstakel voor de zaadcellen is het cervixslijm, een dikke, stroperige substantie in de baarmoederhals. De spermatozoïden komen dan in de baarmoeder en trekken verder naar de eileiders. Eén zaadcel zal daar een eicel kunnen bevruchten.

De eisprong of ovulatie (afgifte van een rijpe eicel die in een follikel ligt) vindt eenmaal per maand plaats, gewoonlijk rond de veertiende dag van een regelmatige cyclus van 28 dagen. De eisprong gebeurt onder invloed van het LH, een hormoon dat door de hypofyse wordt geproduceerd. De eicel die vrijkomt uit de eierstok, wordt opgevangen in de eileider. Er kan maar één zaadcel door het buitenste omhulsel van de eicel dringen en zodra dat is gebeurd, laat dat omhulsel geen andere zaadcellen meer binnen.

In de eicel verliest de zaadcel zijn zweepdraad. Na enkele dagen versmelt de kern van de zaadcel met de kern van de eicel. Zo wordt de zygote gevormd, de eerste cel die ontstaat uit de versmelting van de twee kernen. Die cel gaat zich dan delen in twee cellen en daarna in vier, acht enz. Die opeenvolgende celdelingen leiden tot de ontwikkeling van een embryo.

De binnenwand van de eileiders is bekleed met trilharen die een slaande beweging maken en zo het embryo in de eileider naar de baarmoeder duwen. Daar komt de eicel zes dagen na de bevruchting aan. Ze kan zich dan hechten aan het slijmvlies van de baarmoeder, endometrium genoemd. Dat is de zogenaamde innesteling. De zwangerschap begint op het ogenblik dat het embryo zich inplant in de baarmoederwand.