Hoe werkt de spijsverteringsproces?

Wat is de spijsvertering?

De spijsvertering is het geheel van mechanische processen (kauwen tot kleine stukjes) en biochemische processen (afbraak door de maagsappen) die het voedsel omzetten in voedingsstoffen die opgenomen kunnen worden door het lichaam.

Spijsvertering: van de mond naar de maag                        

Het voedsel ondergaat al vanaf de eerste hap een mechanische transformatie: tijdens het kauwen wordt het tot heel kleine stukjes vermalen en met speeksel vermengd, waarna het verder omgezet wordt in een zachte brij, de voedselmassa of voedselbrij.
Eenmaal doorgeslikt, komt de voedselbrij via de slokdarm in de maag terecht, een soort gespierde zak. Daar blijft het voedsel drie tot vier uur zitten en wordt het vermalen. Intussen wordt het vermengd met de maagsappen. Die zure sappen breken de grote voedselmoleculen af tot kleinere, makkelijk absorbeerbare moleculen. Het zo verkregen mengsel - de chymus of spijsbrij - gaat dan naar de twaalfvingerige darm, het begin van de dunne darm.

In de twaalfvingerige darm

In de twaalfvingerige darm (of het duodenum) voltrekt zich de belangrijkste fase van de spijsvertering. Het voedsel wordt er bewerkt door de spijsverteringssappen die door de galwegen en de pancreas worden afgescheiden en via diverse kanalen (galgang, Wirsungkanaal enz.) naar de twaalfvingerige darm worden geleid.
De koolhydraten, de vetten en de eiwitten worden er omgezet in voedingsstoffen die het lichaam nodig heeft om goed te kunnen werken.
Deze voedzame, door de spijsvertering afgeleverde stoffen worden vervolgens door de wand van de dunne darm opgenomen; de onverteerbare voedselresten worden verder geleid naar de dikke darm en via de anus uitgescheiden als ontlasting.