Andere methoden voor diagnose

Klinische en paraklinische onderzoeken

Een klinisch onderzoek is nodig om na te gaan of sommige symptomen niet te wijten zijn aan bepaalde ziekten (onder andere neurofibromatose, hyperthyroïdie). Epilepsie, meer bepaald absences bij het kind, kan evengoed op een aandachtsstoornis lijken. De differentiële diagnose kan gemakkelijk gesteld worden door middel van een elektro-encefalogram.

Neuropsychologische tests

Deze tests worden heel vaak uitgevoerd bij kinderen en gebeuren door een gespecialiseerde psycholoog(-oge). Ze kunnen ADHD niet opsporen, maar wel het aandachts- en leervermogen en het geheugen evalueren.

Ze maken ook duidelijk welke problemen moeten worden aangepakt bij een eventuele revalidatie. Aangezien ADHD vaak gepaard gaat met lees-, schrijf- en rekenproblemen, moet het minste probleem grondig geëvalueerd worden.

Intelligentietest

Tot slot is ook een intelligentietest (IQ-test) meestal aangewezen. In zeldzame gevallen laat deze toe om de diagnose van ADHD te vervangen door deze van mentale achterstand. Bij volwassenen wordt zo'n test zelden toegepast, want hun scores zijn bijna altijd normaal. Bij kinderen moet er dan weer rekening mee gehouden worden dat slechte scores bij ADHD precies samenhangen met aandachtsgebrek en niet met een te laag IQ.