Symptomen

Bij COPD verandert de structuur van de bronchiën en dat werkt andere infecties in de hand. Zo krijgen mensen met COPD (chronisch obstructieve longziekte) vaak plotse infectieaanvallen (exacerbaties), waardoor hun ademhaling tijdelijk verslechtert. Ze moeten meer hoesten, de fluimen worden ‘vuil’ (geel of groen), ze hebben nog meer last van ademnood enz.

Meestal gaat het bij deze opflakkeringen om een acute bronchitis. Bij beginnende COPD is die vaak van virale oorsprong. Maar naarmate de COPD ernstiger is, vergroot ook de kans op een bacteriële infectie.

Zo’n bijkomende infectie bovenop de bestaande en zware luchtwegaandoening kan rampzalig zijn. Vaak moet de patiënt dan opgenomen worden in het ziekenhuis, soms zelfs op de afdeling intensieve verzorging. Meestal is een antibioticabehandeling noodzakelijk.

Als de COPD nog in de beginfase is, kan die acute infectie van de bronchiën thuis behandeld worden en zijn antibiotica niet altijd nodig. De behandeling dient dan om de symptomen te bestrijden. Dat wil zeggen: de hoest en de fluimen onder controle krijgen.

Vette hoest en fluimen

De eerste symptomen van chronische bronchitis treden vaak op na ongeveer twintig jaar zwaar roken (één pakje per dag). Ze uiten zich door dagelijkse, vette hoestbuien en het opgeven van heldere, witachtige of doorzichtige, fluimen, en dat minstens drie maanden per jaar. Rokers beschouwen die dagelijkse hoestbuien en fluimen vaak ten onrechte als iets normaals, een logische stap in hun leven als roker.

Van chronische bronchitis naar COPD

Chronische bronchitis kan voorkomen zonder COPD. Maar vaak gaat chronische bronchitis eraan vooraf of ermee gepaard. Ernstige COPD is een heel zware ziekte die niet alleen gevolgen heeft voor de levenskwaliteit – de patiënt is permanent in ademnood, ook als hij rust – maar ook voor de levensverwachting.