Wat is infraklinische hypothyreoïdie?

Infraklinische, hypoklinische of sluipende hypothyreoïdie wordt gekenmerkt door de combinatie van verhoogde TSH-concentraties en normale schildklierhormoonconcentraties. De patiënt heeft geen klinische symptomen (opgezwollen gezicht, bleekheid enz.) van hypothyreoïdie of is er zich niet bewust van.

Behandeling is dus niet nodig?

Ongeveer een derde van de infraklinische gevallen van hypothyreoïdie evolueert naar bewezen klinische hypothyreoïdie, met echte symptomen. Een kleine dosis thyroxine kan volstaan om de situatie te herstellen. Anderzijds wordt zeker niet systematisch beslist om de aandoening te behandelen.

Waarom?

Eerst en vooral kan thyroxine zoals alle geneesmiddelen ongewenste bijwerkingen hebben. Bovendien bestaat er tussen specialisten discussie over de grens tussen een aanvaardbare TSH- en een echt problematische TSH-concentratie, temeer omdat de ernst van de symptomen daar niet van afhangt. In elk geval, ongeacht of we wel of niet behandelen, moet de schildklierfunctie elk jaar worden onderzocht via een bloedafname.

In 2006 werd bij mij de diagnose hypothyreoïdie gesteld. Ik voelde me totaal uitgeput en verzwakt. Als ik overeind kwam, had ik de indruk dat mijn bloeddruk plots daalde. Op een dag heb ik me tijdens het lesgeven zelfs aan het bord vastgehouden om niet te vallen. Ik ben nogal actief, maar had de indruk dat ik een echt wrak was. En dat deprimeerde me. In het begin dacht mijn arts dat ik een depressie had, maar omdat in mijn familie schildklierproblemen voorkomen, werd bloed afgenomen. En dat was het inderdaad. Ik ben met een behandeling begonnen en het duurde ongeveer een jaar voor ik me echt beter voelde.

Aanpassing van de behandeling en regelmatige controle

In 2010 ben ik zwanger geworden. Ik was een beetje bang dat mijn TSH-concentratie op en neer zou gaan, maar gelukkig was dat niet het geval. Mijn endocrinoloog heeft de dosis van mijn behandeling onmiddellijk verhoogd. Tijdens de eerste drie of vier maanden werd ik nauwgezet gecontroleerd in een dienst voor ‘risicozwangerschappen’. Daarna volgde een normale controle, omdat alles goed ging. Toch werd tot de bevalling elke maand bloed afgenomen.