Een regelmatige, levenslange controle is noodzakelijk voor iedereen die hypothyreoïdie heeft of heeft gehad. Eerst om de behandeling uit te balanceren en vervolgens omdat de personen onderhevig kunnen zijn aan grote gewichtsveranderingen of een hormonale verandering. Dat geldt vooral voor vrouwen (zwangerschap, menopauze enz.). Het is dus aanbevolen om levenslang minstens een keer per jaar bloed af te nemen en de hormonen te laten onderzoeken, of twee tot drie maanden na een wijziging van het merk van de medicatie of na het opstarten van een nieuw medicijn dat een invloed kan hebben op de benodigde hoeveelheid schildklierhormoon.
In het dagelijkse leven verschillen de maatregelen voor een gezonde levensstijl bij mensen met hypothyreoïdie niet van de maatregelen voor de algemene bevolking, onder andere wat de inname van jodium betreft.
Artikel geschreven in samenwerking met prof. Chantal Daumerie, endocrinoloog aan de Cliniques universitaires Saint-Luc.
De behandeling van hypothyreoïdie is vrij eenvoudig en bestaat uit de inname van thyroxine, ook wel T4 genoemd. Thyroxine is een synthetisch schildklierhormoon. Het wordt in het bloed omgezet in T3. De stof wordt dagelijks toegediend via orale weg, in de vorm van tabletten of druppels. Met thyroxine kunnen de concentraties schildklierhormoon en TSH opnieuw normaal worden.
De behandeling met thyroxine is doeltreffend, maar soms verdwijnen de symptomen van hypothyreoïdie pas volledig na drie tot zes maanden.
Het is belangrijk om thyroxine goed te doseren; de dosis is onder andere gebaseerd op het gewicht. In onvoldoende hoeveelheden zal het middel niet doeltreffend zijn. In te grote hoeveelheden kan het ongewenste bijwerkingen veroorzaken, zelfs hyperthyreoïdie. Doorgaans zijn enkele maanden nodig om de juiste dosis te bepalen, met een aanpassing van de behandeling om de vier tot zes weken. Tijdens die aanpassingsperiode is de arts bijzonder waakzaam voor TSH-schommelingen (controle gebeurt met regelmatige bloedafnames), verbetering of verergering van de symptomen en eventuele bijwerkingen.
Het metabolisme van bepaalde geneesmiddelen (anti-epileptica, anticoagulantia, antidepressiva, enz.) kan sterk worden gewijzigd door hypothyreoïdie.
Bovendien is grote voorzichtigheid geboden bij bejaarden met een hartaandoening en in geval van ernstige hypothyreoïdie. Thyroxine kan immers hartritmestoornissen veroorzaken. Bij inname van dat hormoon moeten de artsen alert zijn en beginnen met een lage dosis. Die wordt geleidelijk verhoogd, onder strikte medische controle.
In te hoge dosissen kan thyroxine bepaalde bijwerkingen veroorzaken: opwinding, angst, slapeloosheid, gewichtsverlies, een snellere darmtransit, intolerantie voor warmte, beven, hoge bloeddruk en vooral hartkloppingen en hartritmestoornissen. Die bijwerkingen staan rechtstreeks in verband met overmatige activiteit van de schildklier. Doorgaans volstaat het om de dosis thyroxine te verminderen om ze te laten verdwijnen.
Een teveel aan schildklierhormoon (te herkennen aan een TSH-waarde onder de normale waarde) kan op middellange tot lange termijn leiden tot botbroosheid (osteoporose) en hartritmestoornissen.
Wegens de bijwerkingen wordt thyroxine niet zomaar voorgeschreven. De behandeling is alleen gerechtvaardigd bij hoge TSH-concentraties. Als de TSH-waarde normaal is, is de behandeling niet altijd nodig, ook al is er een kropgezwel (struma, schildkliervergroting) of een schildklierhormoontekort aanwezig.
Artikel geschreven in samenwerking met prof. Chantal Daumerie, endocrinoloog aan de Cliniques universitaires Saint-Luc.
Prof. Chantal Daumerie, endocrinoloog aan de Cliniques universitaires Saint-Luc.
Chronische myeloïde leukemie
Covid-19
Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (LMD)
Maagkanker
Melanoom
Oogontsteking, oogirritatie of droge ogen
Overactieve blaas
Transplantatie van organen