Thyroxine: een doeltreffende behandeling

Wat is thyroxine?

De behandeling van hypothyreoïdie is vrij eenvoudig en bestaat uit de inname van thyroxine, ook wel T4 genoemd. Thyroxine is een synthetisch schildklierhormoon. Het wordt in het bloed omgezet in T3. De stof wordt dagelijks toegediend via orale weg, in de vorm van tabletten of druppels. Met thyroxine kunnen de concentraties schildklierhormoon en TSH opnieuw normaal worden.

De behandeling met thyroxine is doeltreffend, maar soms verdwijnen de symptomen van hypothyreoïdie pas volledig na drie tot zes maanden.

Zoeken naar de juiste dosis

Het is belangrijk om thyroxine goed te doseren; de dosis is onder andere gebaseerd op het gewicht. In onvoldoende hoeveelheden zal het middel niet doeltreffend zijn. In te grote hoeveelheden kan het ongewenste bijwerkingen veroorzaken, zelfs hyperthyreoïdie. Doorgaans zijn enkele maanden nodig om de juiste dosis te bepalen, met een aanpassing van de behandeling om de vier tot zes weken. Tijdens die aanpassingsperiode is de arts bijzonder waakzaam voor TSH-schommelingen (controle gebeurt met regelmatige bloedafnames), verbetering of verergering van de symptomen en eventuele bijwerkingen.

Voorzorgen met thyroxine

Het metabolisme van bepaalde geneesmiddelen (anti-epileptica, anticoagulantia, antidepressiva, enz.) kan sterk worden gewijzigd door hypothyreoïdie.

Bovendien is grote voorzichtigheid geboden bij bejaarden met een hartaandoening en in geval van ernstige hypothyreoïdie. Thyroxine kan immers hartritmestoornissen veroorzaken. Bij inname van dat hormoon moeten de artsen alert zijn en beginnen met een lage dosis. Die wordt geleidelijk verhoogd, onder strikte medische controle.

Bijwerkingen van thyroxine

In te hoge dosissen kan thyroxine bepaalde bijwerkingen veroorzaken: opwinding, angst, slapeloosheid, gewichtsverlies, een snellere darmtransit, intolerantie voor warmte, beven, hoge bloeddruk en vooral hartkloppingen en hartritmestoornissen. Die bijwerkingen staan rechtstreeks in verband met overmatige activiteit van de schildklier. Doorgaans volstaat het om de dosis thyroxine te verminderen om ze te laten verdwijnen.

Een teveel aan schildklierhormoon (te herkennen aan een TSH-waarde onder de normale waarde) kan op middellange tot lange termijn leiden tot botbroosheid (osteoporose) en hartritmestoornissen.

Moet hypothyreoïdie altijd worden behandeld?

Wegens de bijwerkingen wordt thyroxine niet zomaar voorgeschreven. De behandeling is alleen gerechtvaardigd bij hoge TSH-concentraties. Als de TSH-waarde normaal is, is de behandeling niet altijd nodig, ook al is er een kropgezwel (struma, schildkliervergroting) of een schildklierhormoontekort aanwezig.