Diagnose

Een Doppler-echografie (ook wel een echo-Doppler of een Duplex) is het referentieonderzoek waarmee de diagnose van diepe veneuze trombose (DVT) wordt bevestigd. Bij dit onderzoek wordt een zwartwitbeeld van het aderstelsel genomen (echografie) en de doorstroming van het bloed in de aders gemeten door middel van ultrasonen (het Doppler-effect).

Met de echo-Doppler kan de bloedsomloop in de aders dus zichtbaar worden gemaakt en geanalyseerd:

• de snelheid van het bloed in de oppervlakkige en diepe aders (hemodynamica)
• de toestand van de kleppen
• de gevolgen van oude trombose(n)
• elke andere afwijking of misvorming van het aderstelsel
• de aanwezigheid van bloedklonters.

• Analyse van een bloedstaal, in het bijzonder voor het bepalen van de D-dimerenwaarden. D-dimeer is een afbraakproduct van fibrine (een stollingseiwit dat ontwikkeld wordt tijdens de klontervorming) en is van nature in het bloed aanwezig. De D-dimeerwaarden stijgen in bepaalde omstandigheden: ouderdom, kanker, infectie, zwangerschap, blauwe plek enz. Een positieve uitslag wijst dus niet onmiddellijk op een diepe veneuze trombose. Maar bij een negatieve uitslag kan deze diagnose voor 95% worden uitgesloten.

• Het gebruik van medische beeldvorming (magnetische resonantie) van de bloedvaten (MRI-angio) bij de diagnose van een diepe veneuze trombose is vrij nieuw en nog in de fase van evaluatie.
• Flebografie is een radiologisch onderzoek van de aders na injectie van een contraststof. De techniek wordt steeds minder toegepast voor de diagnose van diepe veneuze trombose.
• Met een MRI en een scan kunnen de aders van de onderste ledematen en de longen worden onderzocht om een eventuele longembolie op te sporen. Ze worden gebruikt als de echo-Doppler geen volledige zekerheid biedt bij de diagnose van een diepe veneuze trombose.

Een diepe veneuze trombose (DVT) kan zonder symptomen gepaard gaan. Wees dus alert als er een of meerdere risicofactoren aanwezig zijn.

Een diepe veneuze trombose kan ongemerkt optreden, maar meestal gaat de aandoening gepaard met:

• een subtiele en blijvende pijn in het been (60% van de gevallen)
• een gezwollen been (oedeem)
• een gewone kramp of een reële verlamming
• een warmer aanvoelende huid in de buurt van de trombose

Deze symptomen zijn unilateraal, wat betekent dat ze maar in één been optreden.

Bij een diepe veneuze trombose zonder symptomen kan de eerste zichtbare waarneming een longembolie zijn: de gevaarlijkste complicatie bij deze aandoening.