Chronische bronchitis en COPD

De term ‘chronische bronchitis’ zorgt vaak voor misverstanden. De term wordt vaak verward met COPD (chronisch obstructieve longziekte). Beide ziektes hebben veel gemeen en komen vaak ook samen voor, maar er zijn verschillen.

Chronische bronchitis wordt gedefinieerd door de symptomen van bronchitis, zoals hoesten en het opgeven van slijmen. Een bronchitis is chronisch als deze symptomen gedurende twee opeenvolgende jaren drie maanden of langer per jaar voorkomen.

Chronische bronchitis komt vaak voor bij rokers die COPD hebben. COPD is een chronische, obstructieve longaandoening die gedeeltelijk omkeerbaar is. De beginnende ontsteking verandert langzaam in een blijvende ontsteking. Gevolg? Het bronchiaal slijmvlies zwelt op, de spieren rond de bronchiën trekken samen en geleidelijk aan verandert de structuur van de bronchiën.

Deze veranderingen kunnen de doortocht van de lucht bemoeilijken. Bij deze luchtwegaandoening treedt een beschadiging van de longblaasjes op, wat de zuurstofvoorziening van het bloed en de afvoer van het koolzuur bemoeilijkt.

Chronische bronchitis kan leiden tot respiratoire insufficiëntie. Dat wil zeggen: het bloed krijgt bij heel lichte inspanningen niet genoeg zuurstof meer toegevoerd. De patiënt verliest zijn fysieke mogelijkheden: hij kan geen inspanningen meer aan. Bovendien kan chronische bronchitis levensbedreigend worden.

Bij COPD is er altijd sprake van chronische bronchitis. Maar een chronische bronchitis kan los van COPD voorkomen, of overgaan in COPD.

In beide gevallen is chronisch hoesten en opgeven van fluimen een teken dat er iets aan de hand is en moet u naar een arts.