ADHD is familiaal gebonden. Eerstegraadsverwanten van ADHD-patiënten (kinderen, broers en zussen, vaders of moeders) lopen 4 tot 10 keer meer risico om zelf ADHD te krijgen in vergelijking met de algemene populatie.
Adoptiestudies hebben aangetoond dat de biologische ouders van geadopteerde hyperactieve kinderen vaker ADHD hebben dan de algemene bevolking.
Tweelingstudies hebben overigens uitgewezen dat de erfelijkheid (het aandeel van genetische factoren in het ontstaan van een stoornis) ± 80% bedraagt. Dat is hoog in vergelijking met depressie (50%) of gewoon de lengte (90%).
Ook al is de oorzaak van ADHD grotendeels genetisch, er bestaat geen specifiek ADHD-gen en dus evenmin een genetische test om de diagnose te bevestigen of te ontkrachten! ADHD is een polygene stoornis, met andere woorden: een stoornis die verband houdt met afwijkingen in verschillende genen. Er zijn momenteel tal van studies aan de gang om belangrijke genen op te sporen. Vooral genen die verantwoordelijk zijn voor de eiwitsynthese (eiwitaanmaak) in het dopaminerge en het noradrenerge systeem, lijken afwijkingen te vertonen bij ADHD. De meeste psychiatrische stoornissen zijn trouwens polygeen, net als courante ziekten zoals hoge bloeddruk en diabetes.
Om in groep te kunnen functioneren, moeten we af en toe onze verbale of motorische reacties kunnen afremmen (inhiberen) en beheersen. Zo kunne...
Lees verderVolwassen ADHD-ers zijn vaak gepassioneerde, enthousiaste en gevoelige mensen, maar het is vaak niet makkelijk om ze te volgen! Ze zijn als de dood voor routine en stellen hun re...
Lees verderOngeveer een derde van de ADHD-kinderen zullen niet meer hyperactief zijn op volwassen leeftijd, misschien omdat de symptomen verdwenen zijn maar meer w...
Lees verderADHD gaat vaak gepaard met leesstoornissen (dyslexie) en schrijfstoornissen (dysgrafie en dysorthografie), ook al is het er niet altijd de oorzaak van. Meer...
Lees verderVroeger werd vaak beweerd dat ADHD met de jaren geleidelijk verdwijnt. Vandaag staat echter vast dat bijna 2/3 van alle kindere...
Lees verderHyperactieve patiënten ontwikkelen vaak onbewust allerlei compensatiemechanismen, die positief kunnen zijn.
Sommigen worden heel strikt en punctueel, om hun aandachtsstoornissen...
Lees verderAngst voor het vaccin
Artrose
Chronische bronchitis
Covid-19
Hemofilie
Hoge bloeddruk
Inflammatoire darmziekten (IBD) Inleiding
Longkanker
Lymfomen
Lysosomaal zure lipase deficiëntie
Melanoom
Multipel myeloom
Multiple sclerose
Slapeloosheid
Transplantatie van organen
Wondverzorging