‘Voorbijgaande’ thyreoïditis

Subacute thyreoïditis van De Quervain

Thyreoïditis van De Quervain is een virale aandoening die voorbijgaande acute hypothyreoïdie veroorzaakt. Dat betekent dat de behandeling met schildklierhormoon (thyroxine) na genezing mag worden gestopt. De ontsteking vernietigt een deel van het schildklierweefsel. Daardoor geeft de schildklier eerst te veel schildklierhormoon af in het bloed. Deze fase van hyperthyreoïdie duurt zes tot acht weken. Daarna volgt een fase van hypothyreoïdie die in 5% van de gevallen chronisch wordt.

Omdat thyreoïditis van De Quervain keelpijn veroorzaakt, kan ze worden verward met een flinke angina (een ontsteking aan de amandelen).

Postpartumthyreoïditis

Tijdens de zwangerschap treden ingrijpende hormonale veranderingen op. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat het risico op hypothyreoïdie in die periode opmerkelijk groter is. 6% van de zwangerschappen mondt immers uit in een postpartumthyreoïditis. De hypothyreoïdie die daaruit voortvloeit, ontstaat het jaar daarna, gewoonlijk drie tot zes maanden na de bevalling.

Kenmerken van postpartumthyreoïditis:

• Er is een klein kropgezwel (struma, schildkliervergroting) aanwezig.
• Thyreoïditis en een postnatale depressie komen dikwijls samen voor.
• Thyreoïditis kan gepaard gaan met een voorafgaande fase van hyperthyreoïdie, doorgaans in de tweede maand na de bevalling, door een abnormaal hoge afgifte van schildklierhormonen in het bloed. De zwangerschapskilo’s verdwijnen abnormaal snel.
• In 90% van de gevallen blijkt uit de bloedafname een overmatige aanwezigheid van antistoffen tegen het thyroïdperoxidase (anti-TPO), zoals bij auto-immuunthyreoïditis.
• Hoewel postpartumthyreoïditis gewoonlijk minder dan een jaar duurt, treedt in 40% van de gevallen binnen vier jaar een recidief (terugval) op.
• In 20% van de gevallen wordt hypothyreoïdie – als gevolg van postpartumthyreoïditis – chronisch.